Dat is een keuze. Die gedachte kwam al kort na de start van de persconferentie gisteren in mij op. De premier vertelde over de pijn en de levens die uitgestelde zorg gaan kosten als wij niet voldoende ons best doen de maatregelen op te volgen. Uitgestelde zorg ontstaat door diverse keuzes. Allereerst door alle bezuinigen die op de zorg zijn gedaan. Het aantal IC bedden dat drastisch teruggebracht is. Het is een keuze om nu alles opzij te zetten voor Corona patiënten en andere zorg drastisch af te schalen. Hoe verder de avond vorderde en ik reacties op Corona discussies las, hoe meer de observatie het is een keuze vorm voor me kreeg.
Wetenschap en specialisten bieden voor iedere overtuiging een onderbouwing
Er zijn artsen die van A overtuigd zijn en artsen die van B overtuigd zijn. Ik zei het voor Covid-19 al en het blijkt nog steeds: er is zoveel onderzoek en er zijn zoveel specialisten die iets beweren dat er voor iedere overtuiging wel een onderbouwing is. Het wordt dan een keuze waar je in gelooft en waar je in meegaat. Daar wegen diverse belangen in mee.
Keuze en waarheid zijn niet hetzelfde
De keuzes van mensen met autoriteit zijn niet bij voorbaat meer waarheid omdat zij de keuze maken.
In de eerste golf vonden RIVM én het kabinet het niet nodig scholen te sluiten. Door onrust in de maatschappij maakten ze alsnog de keuze dat wel te doen.
Het RIVM bleef bij het standpunt dat mondkapjes niet nodig zijn. Het kabinet maakte de keuze daar vanaf te wijken op verzoek van diverse partijen. “Ze voegen ‘iets’ toe aan het geheel van afspraken die het samen optellen tot een sterkere aanpak”. Het kabinet kiest ervoor ventilatie niet in te zetten als extra toevoeging om nog sterker te staan. Ook dat is een keuze.
Kunnen we absoluut zeker weten dat het nu ‘slecht’ gaat omdat wij de huidige maatregelen niet opvolgen en de keuze niet te handelen naar ventilatie en aerosolen er geen invloed op heeft?
Beleid maken is keuzes maken
Een beleid samenstellen bestaat uit keuzes maken. Welke theorie vinden wij aannemelijk? Welk belang staat voorop? Waar vinden we uitzonderingen belangrijk? Beleid wordt veelal op macroniveau afgestemd en is op dat niveau ook prima. Het is een rotziekte en daar hebben we op te reageren. In de structuur van onze maatschappij bepaalt op macroniveau de overheid hoe dat eruit ziet. Op microniveau per individu wordt vervolgens – bij veel ander beleid – opgeroepen tot maatwerk. Ook bij Covid-19 is naar mijn mening maatwerk wel eens op zijn plaats. Met momenten vraagt bijvoorbeeld je eigen gezondheid of je medemenselijkheid soms net een andere keuze, om een ander belang even voorop te zetten. Een keuze die niet bij voorbaat goed of fout is. Ons eigen leven is ook een opeenvolging van keuzes.
We weten vaak niet welke overweging achter iemands keuze zit, we zien dan alleen het gedrag. Als je iemand met of juist zonder mondkapje ziet, heb jij een conclusie? Weet jij waarom die persoon ervoor gekozen heeft hem wel of niet te dragen? Zonder een gesprek zie je enkel de keuze, niet het waarom.
Zwart, wit en grijs
Keuzes worden veelal met een goede intentie genomen. Keuzes waarvan niemand weet wat nu écht waarheid is. Dan heb ik het niet over alles aan je laars lappen. Er is nog een hele wereld aan mogelijkheden tussen het verhaal van het RIVM en het kabinet enerzijds én van hoe je de ’tegenstanders’ wilt noemen. Er is tussen deze uitersten een hele range aan mogelijke keuzes wat jij geloofwaardig vindt en hoe jij kiest te handelen.
Ik wens je sterkte en wijsheid in het dealen met de keuzes die de overheid maakt, op jouw eigen gekozen manier.